U predmetu Jevtović protiv Srbije, Evropski sud za ljudska prava je našao da je država Mališi Jevtoviću prekršila pravo na zabranu mučenja jer su ga u zatvoru zlostavljali službenici obezbjeđenja (materijalni aspekt čl. 3 EKLJP), i da u tom smislu država nije sprovela djelotvornu istragu (procesni aspekt čl. 3 EKLJP).
Jevtović izdržava 40-godišnju zatvorsku kaznu zbog silovanja i ubistva trogodišnje djevojčice Katarine Janković 2005. godine. Njena majka, koja je bila u vezi s Jevtovićem, osuđena je na 37 godina zatvora zbog pomaganja u tom zločinu.
Jevtović je u septembru 2011. godine podnio ustavnu žalbu Ustavnom sudu Republike Srbije zbog mučenja, zlostavljanja i nečovječnog postupanja u dva navrata u pritvoru, 2007. i 2009. godine, u Okružnom zatvoru u Beogradu, i u dva navrata 2011. godine u Kazneno-popravnom zavodu u Požarevcu. Ustavni sud je u julu 2013. usvojio ustavnu žalbu i utvrdio da je Jevtoviću povrijeđeno pravo na nepovredivost fizičkog i psihičkog integriteta zbog samog zlostavljanja i zbog nedostatka djelotvorne istrage sva četiri incidenta. Dosuđeno mu je 1.000 eura na ime nematerijalne štete i naloženo da zvanična istraga incidenta od 24.12.2011. godine bude ubrzana.
Evropski sud za ljudska prava je utvrdio da je Jevtović pretrpio zlostavljanje u vidu nečovječnog postupanja od strane službenika obezbjeđenja u zatvoru, što je utvrdio i Ustavni sud. Smatrao je da nema dovoljno dokaza da zaključi da je Jevtović „namjerno“ zlostavljan da bi mu se nanijela „veoma ozbiljna i okrutna patnja“, a što bi značilo da je ,,mučen” u smislu člana 3 Konvencije.
Evropski sud je utvrdio da nadležni državni organi, prvenstveno Osnovno javno tužilaštvo u Požarevcu i Osnovni sud u Požarevcu, nisu sproveli efikasnu i djelotvornu istragu kako bi otkrili učinioce zlostavljanja u sva četiri incidenta i adekvatno ih kaznili. Posebno je primjećeno da ni nakon donošenja odluke Ustavnog suda od 10.7.2013, kojom je naloženo ubrzanje istrage četvrtog incidenta, nadležni državni organi nisu sproveli efikasnu i temeljnu istragu ni jednog slučaja.
Podnosiocu predstavke je dosuđeno 4.000 eura na ime naknade nematarijalne štete i 2.355 eura na ime troškova postupka. Presuda će postati konačna ako u roku od 3 mjeseca ne bude upućena u nadležnost Velikog vijeća.
